Ik zet een baken
voor de betoverende dagen
die liefde preken
en jouw stem spreken

Ik zet een baken
voor de bodemloze nachten
die zonden vergaren
en verdrinken in verdriet

Dan zal ik me vrijwaren
van wat me maakt en wat me kraakt

en weer opnieuw beginnen
een strijd op leven en dood

Het oude pad werd betreden
en reeds een nieuwe weg
loopt kronkelig
het leven tegemoet

Heuvels en dalen weerspiegelen
het landschap van morgen

Zonder dalen weet men niet
zonder pieken voelt men niet

Maar steeds zal ik trachten
het pad te volgen dat voor me opdoemt
in een mist van liefde
voor morgen