BEWAAKT DE BOMEN…

Woordenaar ecologie, vrijheid 0 Comments

hier bewaakt het bos de bomen
waait de wind de blad’ren nabij

hier wordt de aarde in dromen geboren
verbeeldt de wond’ren van het kind in mij

hier heerst vrede over de velden
schenkt de horizon mij het zicht

hier leest het boek wat jij me vertelde
baar ik voor jou dit gedicht

hier is me het leven lief
is het gras nog groen

hier zijn de dagen ontelbaar
is tijd niet van doen

hier schijnt de lentezon op dolle dagen
waakt de maan bij nacht

hier woont mijn ziel, in lichtheid gedragen
schijn ik, in al m’n pracht

maar zoals een vessel de gedachte ontgroeit,
een vrucht zonder zaad in lente niet bloeit

zo is mijn lichaam slechts drager
van dit lichaam wordt te veel verwacht

de dolle dagen, de mens als uniform dier
ze wanen zich de wereld, maar leven niet hier

daarom zal de gekheid zegevieren
is de aarde in verval

daarom verjagen wij dieren
raast de mens zich in z’n eigen val

daarom leven wij in wanen
worden wij geleefd

daarom zijn idealen tanend
waar macht regeert

want al schijnt de lentezon op dolle dagen
waakt de maan bij nacht

toch werd het bos
in slaap,  in wanen
in alle pracht

door ons stilzwijgend
omgebracht

 

ECOLOGIE

Woordenaar ecologie 0 Comments

De wonden des tijds
hebben spijt
van wat begonnen is 

De wonderen van de wereld
overstemd
door valse akkoorden

Woorden van verlossing
hebben meer inhoud
dan nabije verandering

De muziek draait door
als de mallemolen
van een verdoemd orkest

Ons houten lichaam bekrast
de boom met het liefdeshart
in zijn schaduw

De wereld vergast
door de nazi’s van deze tijd

En nu we dit inzien
kunnen we enkel nog
onze tranen eten


Dit werk werd gepubliceerd in mijn eerste dichtbundel: “Betoverende dagen, Bodemloze nachten”
(Out of print)

MIJN IDEAAL

Woordenaar ecologie, liefde 0 Comments

Ik vlei me neer aan de rivier
en verdrink me in ’t hoge gras

Verre klokken vertellen verhalen
en geven tijd te pas om
ver te dwalen in dit groen

De zon vangt m’n verlangen
naar wat wij eens waren

Een bries streelt de bloemen aan de oever
zoals minnaars elkaar zacht lief aandoen

Dit schouwspel overdenkt de zomers van weleer
toen ook wij minnaars waren en
onze gloed elkaar bedacht

Waar gaat deze rivier met m’n gedachten heen

Wanneer vertellen verre klokken
mijn verhaal

De monding is nog niet in zicht dus
laat me verdwalen in de stroom,
laat de bries me eer aandoen,
laat me, gevangen door de gloed

en bewaar hier mijn ideaal

ECOLOGIE

Woordenaar ecologie 1 Comment

De bomen zijn fanfares, gedragen door de wind
Hun melodie verloochend door de dwazen
ver van de onschuld van het kind
en de ritmes van de natuur

Ziedaar, de kunstenaars onder de narren
in de tijd verblijd, door tijd verspreid
schrijven die poëzie
op de ritmes van de natuur

De idee in ieder mens rechtgeschapen
liefde voor dé Moeder, ons Vuur
Haar liefde gedragen
door de ritmes van de natuur

Het is tijd, het uur is daar
van nijd en afgunst en gevaar
maar wees verliefd, wees blij

Zijt zorgzaam
voor de Moeder en haar natuur