Clara
Mooiste rots op mijn klippen
in golfslag is het leven rood
daar leven wij in aangewakkerd verlangen
daar leg jij mijn landziel bloot
Clara
Zoetste smaak in mijn zilte water
in de branding die ons het leven bood
daar zwemmen wij en snakken naar meer adem
daar stralen wij in ’t avondrood
–
Tussen golf en land leeft de twijfel
zoet en zilt vermengd
maar de horizon kleurt steeds oneindig
met onze liefde erin gedrenkt
Mijn klippen herbergen vele rotsen
beneden de lokroep van de oceaan
stille waters hebben diepe gronden
maar slechts jouw woelig water
schenkt mij m’n bestaan
–
Clara
De golven kletteren de klippen kaal
in jouw stroming is het verlangen groot
daar waar de storm het sterkst opsteekt
daar is onze liefde het grootst