De zon spat uiteen
in tinten van rood
als verf op een doek

De bomen roepen vogels
en de laatste lichten
doden het bos

De hemel overtrekt
een mantel van sterren
op mijn lijf

Ik verdrink in mijn kussen
dat jou droomt

De laatste scheut dag
druipt uit de fles
en de straat
verlaat zijn lantaarns

En dan overkijkt de leegte het schouwspel
en denkt al aan morgen