Woordenaar serveert
Geen virtuele chatboxdialogen meer
omdat ze niet dialogeren.
Geen zwart-witte meningen
omdat ik kleur wil eren
Geen projecties van het eigen falen
omdat ik oprechtheid waardeer
Geen doorprikken van idealen
omdat ik de reis probeer
Geen vlucht naar het licht
als je de donkere kant negeert
Geen grandioze verhalen
als je de eigen pijn maskeert
Maar elkaar durven eren
Je pijn confronteren
En in je eigen donkerte,
licht genereren
Samen in een ander
in elkaar verstrengeld
Liefdesbanden
Vlucht in verre landen
toevlucht bij elkaar
Landen
Eén zin gesproken
Lichaam
Eén ster verschoten
Ziel
Oneindig geleefd
Het leven gedeeld
Verstrengelde handen
Liefdesbanden
Bij elkaar
Zichzelf gevonden
Diepe dal
Niemendal
Hoge piek
Limerieck
Diepe dal
Niemendal
Hoge piek
Dat ben iek
Diepe dal
Niemendal
Hoge piek
Verruimde bliek
Ozora colours the night
bright neon light
lazers beam love
We connect moments
away from fear and grief
We shine bright
on tomorrows dance
and get a chance to live again
Fulfillment fills fantasy
as the shiny people play
We’re here today
We’re here tomorrow
The sign outside says
welcome to paradise
we are paradise inside
And when we go home
let lazers beam the love,
dance the dance
and let this paradise
shine on the rest of us
–
Ter plekke geïmproviseerd gedicht ontstaan op het Ozora festival in Hongarije…
waar zijn de gedichten heen
woorden die ik als een warm deken
over je lettervragende huid plooide,
ze uitstreek waar je lijf de rijm hoorde
in zinsneden nu elkaar uitmoorden
waar zijn de gedichten heen
zinnen die ik als zingend koor
in je muziekminnend oor blies,
minnekozend, smoorverliefd
met mijn adem nu de gedachte verlies
waar zijn de gedichten heen
vellen papier verspreid over groene velden
letters geluk op bergen bedrukt
en bloemen als ultieme vers geplukt
mijn vers nu geveld, met geweld uitgerukt
waar zijn de gedichten heen
Alweer zo’n dag voorbij die
nietszeggend binnensloop
door het vensterraam
de naam dag niet waard
z’n bestaan de wolken
z’n gelaat de zon
kringen tekenend in het hoofd
en opvliegend tot wolk
maan en sterren won
een wind die
nietsvermoedend binnenwaait
even kolkt en schreeuwt en gaapt
en dan in slaap weer gaat liggen
stilte voor de storm of
wachten op instructie die nooit komt
omdat je met dag niet praten kan
een naam geef je niet aan zulke dag
wolken, maan en zon
’s nachts sterrenschijn
tot een nieuwe dag begon
Hoe jij lief in zijn ogen kijkt
met elk gebaar jouw liefde blijkt
maan en sterren in zijn dagboek schrijft
Hoe jij zacht zijn wereld kneedt
jouw pen in zijn eerste pagina boekdelen spreekt
jouw ogen zijn liefde weet
Hoe jij aanmeert als veilige haven
blikken biedt als liefdesbaken
verzen zingt als levenslied
Zo kijkt hij naar jou
en weet ik telkens weer
waarom ik zoveel van je hou
–
Papa
Woordenaar zond op 1 november 2015 zijn eerste poëtische roman/novelle getiteld “Hemel & Aarde: laat liefde mijn huis zijn” ter publicatie naar enkele uitgeverijen.
U leest het goed, Woordenaar schrijft niet enkel gedichten, maar wil het literaire landschap meer kleur geven met zijn volstrekt unieke interpretatie van het begrip proza, waarin niet het beschrijvende en verhalende centraal staan, maar wel de poëzie, in al haar gedaantes.
Woordenaar beschrijft zijn roman/novelle zelf als volgt:
“Hemel en Aarde: laat liefde mijn huis zijn” verhaalt mijn zoektocht naar de ultieme liefde, met haar pracht als drijvende kracht en de natuur als metafoor voor wat wij tweeën nooit mochten zijn. Zij, de onbereikbare hemel, een adembenemend schouwspel van zon, maan en sterrenpracht. Ik, de smachtende aarde, wiens bossen haar zuurstof ademen. Ontelbare gedichten werden voor haar geschreven en in dit werk verzameld tot het liefdesverhaal van haar en mij, van hemel en aarde, en van de wens dat liefde ooit mijn huis mag zijn.
Nu maar hopen op daadwerkelijke publicatie! U duimt toch ook? 🙂
vertel me hoe je het doet
het losweken van weken,
maanden, jaren wachten
op dat ene sprankeltje
fijnstof en sterrengeluk
vertel me hoe je het doet
het ontladen van weken,
maanden, jaren kiemen
van onze vrucht, bijna
natuur en sterren geplukt
vertel me hoe je het doet
het vertalen van weken,
maanden, jaren en onze
verwante dubbele regen-
boogverhalen
vertel me wat je voelt
dat wat ik zeg in deze
dicht de dagen dichter-
bij zal dragen of ze hier
onze liefde vlecht
want dan kan de wereld
liefde verbouwen, jouw
ziel in duizend en één
geschenkjes vouwen en
zal ik jou toevertrouwen
hoe jij met mij het beste
vlechtjes maken kan