SLAPELOOSHEID
De klok tikt weg
wat nooit meer komen zal
in het land waar tijd koning is
In die wereld
is spijt te wijd
en maakt belofte schuld
En hoewel het uur voor ons
slechts een speling is
van zon en aarde
van dag en nacht
en in het universum
oneindig veel
nieuwe tijd kan komen
Lig ik hier
peinzend in plaats van slapend
OVERPEINZING VAN EEN LENTENACHT
Wanneer de zon weer weet wat warmte is
en haar tranen de wereld koelen
Wanneer de dauw het gras doet stralen
en de mist het land bevolkt
Wanneer het pad me leidt naar dageraad
en de eerste vogels fluiten
Dan heeft de nacht weer pracht bewezen
en ben jij het evenwicht
van licht en donker
Dan heeft de nacht weer een verhaal verteld
over de liefde van weleer
en jouw ongerepte natuur
En uitgesponnen in het feestgedruis
besluit het verhaal
dat de liefde nog niet over is
en dat natuur geplukt moet worden
DE DROOM
Laatst droomde ik over jou
je was hetzelfde gebleven
alleen niet met hem
maar bij mij
en dat verschil
vertelde
een eeuwigheid meer liefde
HET STERRENMEISJE EN DE ZEE
De engelenzee heeft zand in haar mond
en op het strand drogen parels in de zon
’s Nachts als het water slaapt
krioelt het hemelpallet van diamantenpracht
en fonkelt het sterrenmeisje mee
Zij was ooit een parel in het zand
tot ze bij de bodem de biezen nam
en door het engelengezang
naar het water werd gelokt
waar haar verleden het tot later bracht
Daar kwam ik haar tegen
tussen de scheiding van zee en strand
waar gisteren slechts een droombeeld is
en ik de weg betreed naar het nieuwe land
waar dat meisje slechts een parel is
en de zon laat verdwijnen
waar het ogenblik goud verbloemt
en tijd niet gelezen wordt
Daar staar ik naar de horizon
naar de zon die het water raakt
en lonkt naar morgen
Weldra keer ik huiswaarts
en droom ik al van de volgende ontmoeting
met het sterrenmeisje en de zee