Verloren fantasieën spelen op mijn zinnen
waar het leven me de hand reikt

Dromen aan vergeten verlangens
prikkelen hier m’n gemoed

Weg van norm en waarde
voorbij de grens van vrijheid

Vrije tijd doorleven in een zee
van geluk met smaak voor creativiteit

En dan komt men rechter spelen
en pleiten ze van tijd naar stond

Daar reikt plicht me de hand en
trekt me mee naar morgen uit
de wouden van prangend ideaal
wordt ik gezogen naar daar
waar de molen opnieuw walst
de raderen opnieuw draaien
tot het einde slechts begin lijkt
en het rad gesmeerd moet lopen

Vrijheid, reik me de hand
trek me mee naar de zijde
met het langste eind en
bouw meer luchtkastelen