Hier liggen we dan, zij aan zij
met de maneschijn die de laatste
contouren van het bos prijsgeeft
en de natuur in jou en mij
De maan die dromen denkt,
slapers sust en wolken breit
Twee gestrande reizigers aangespoeld
op het strand van elkaars verlangen
in zotte zomers, elke korrel zand een
korrelige zindering en engelengezangen
die dromen over sterren plukken
van elkaars lijf
Twee gestrande reizigers gehavend door de tijd
tot hier een veilige haven tijd vergeet,
elke seconde elkaar met eeuwigheid bekleedt
op een door kaarsjes verlicht tapijt
in één adem ademt, hart en ziel verspreidt
Hier ben jij die ik
en ik die jij
Samen
wonder van elkaars natuur